SUCHOJ T-4 "100"
Jacek Waszczuk - 08-06-2010 09:33
SUCHOJ T-4 "100"
SUCHOJ T-4 lub „100” samolot bombowy i rozpoznawczy. W latach sześćdziesiątych Rosjanie pod wrażeniem amerykańskich samolotów SR-71 i bombowca XB-70 Valkirie zamówili samolot o prędkości +3 Ma , prędkość maksymalna miała wynosić około 3200 km/h a prędkość bojowa przelotowa 3 Ma. Do rywalizacji stanęły biura Jakowlewa, Suchoja i Tupolewa. Ten ostatni odpadł jako pierwszy stwierdzając iż wymagania są trudne do spełnienia. Ostatecznie zamówienie trafiło do Suchoja. By spełnić założone wymagania zastosowano w konstrukcji wszelkie nowinki technologiczne na jakie sobie można było pozwolić. Ktoś określił iż 100% rozwiązań zastosowanych w samolocie były innowacyjne. Był to pierwszy w ZSRR samolot posiadający układ fly-by-wire, projekt był aerodynamicznie niestateczny jak współczesne myśliwce i pilotaż wspomagany był przez komputer. Pierwszym samolotem w ZSRR w którym użyto tak wiele elementów z tytanu. Komputer pokładowy programowany przed lotem sam wyliczał i kontrolował kurs bojowy wykonywał atak oraz kierował samolot na własne lotnisko. Projekt samolotu powstał w ścisłej tajemnicy, dlatego też oznaczenie nie powinno sugerować przeznaczenia ale tez nie sugerować wytwórni w której powstał. Dlatego też najczęściej nazywany był jako projekt 100. Żartobliwie nazywany „złota setka” ponieważ cena prototypowego samolotu przekraczała cenę złota o tej samej wadze. Ze względu na ogrom prac związanych z rozwiązywaniem nie spotykanych wcześniej problemów prace nad samolotem trwały 10 lat
By spełnić wymagania odnośnie dużej prędkości i zasięgu kadłub otrzymał bardzo smukły wygląd załoga dwuosobowa umieszczona została w układzie tandem, bardziej to sugerowało układ myśliwca niż bombowca. Komora bombowa umieszczona między gondolami silnikowymi. Dzięki dużej prędkości przelotowej w samolocie nie przewidywano uzbrojenia strzeleckiego służącego do obrony. Przód kadłuba do startu i lądowania opuszczany na dół jak w samolocie Tu-144, podczas loty nos podnoszony zasłaniał widok do przodu.
Zewnętrznie samolot podobny był do amerykańskiego odpowiednika XB-70 Valkirie, na ile to był wynik badań czy szpiegostwa przemysłowego trudno powiedzieć. Zamówiono siedem prototypy (w tym jeden nielotny do prób wytrzymałościowych) z czego ukończono i oblatano tylko dwa. Przy budowie wykorzystano elementy z wcześniejszego programu T-37 który został skreślony. Pierwszy prototyp oblatał Władimir Iliuszyn 22 sierpnia 1972 roku. W dziewiątym locie 6 sierpnia 1973 po raz pierwszy samolot przekroczył prędkość dźwięku osiągając 1,28 Ma. Ostatecznie program nie doczekał się realizacji w postaci maszyn seryjnych. Problemy technologiczne były tak trudne do pokonania iż do połowy lat siedemdziesiątych nie udało się zakończyć prac i cześć rozwiązań zastosowanych w samolocie stało się przestarzałe i należało by je zmienić. Dodatkowo zmieniły się preferencje w użyciu bombowców strategicznych, amerykanie pracowali już nad bombowcem B-1 o prędkości znacznie mniejszej niż 3 Ma na własnym rynku trwały już prace nad Tu-22M a wkrótce rozpisano zamówienie na nowy bombowiec Tu-160. 28 stycznia 1976 roku program „100” oficjalnie zamknięto. Jeden z prototypów ustawiony w Muzeum w Monino pozostałe samolotu zakończyły żywot w hucie. Po zakończeniu programu konstruktor próbował wykorzystać włożoną pracę opracowując modyfikację o zmiennej geometrii skrzydeł czy tworząc samolot pasażerski lecz żadna z nich nie doczekała się realizacji
KONSTRUKCJA Tytanowa, samolot w układzie delta z niewielkimi skrzydełkami z przodu, na skrzydłach klapy i klapolotki. Podwozie trzy golenie chowane w locie.
NAPĘD cztery silniki turboodrzutowe RD36-41 o ciągu po 135 kn oraz 161 kN z dopalaczami
DANE
Rozpiętość m 22,7
Długość m 44,5
Wysokość m 11,2
Powierzchnia nośna m2 295,7
Masa własna kg 55 600
Masa maksymalna kg 135 000
Prędkość maksymalna km/h 3200
Prędkość przelotowa km/h 3000
Pułap m 25 000
Zasięg km 3000
Zasięg maksymalny km 7000
Samolot na stanowisku montażowym
Samolot w locie
Marauder - 08-06-2010 13:01
Konstrukcja zacna.
Dorzucę jeszcze:
http://legion.wplus.net/guide/air/b/t4-3.gif
http://airbase.ru/hangar/russia/souk...4/img/t4-2.jpg
http://video.mail.ru/mail/mcgregor-ne/218/1853.htmlzanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl reyes.pev.pl
Jacek Waszczuk - 08-06-2010 09:33
SUCHOJ T-4 "100"
SUCHOJ T-4 lub „100” samolot bombowy i rozpoznawczy. W latach sześćdziesiątych Rosjanie pod wrażeniem amerykańskich samolotów SR-71 i bombowca XB-70 Valkirie zamówili samolot o prędkości +3 Ma , prędkość maksymalna miała wynosić około 3200 km/h a prędkość bojowa przelotowa 3 Ma. Do rywalizacji stanęły biura Jakowlewa, Suchoja i Tupolewa. Ten ostatni odpadł jako pierwszy stwierdzając iż wymagania są trudne do spełnienia. Ostatecznie zamówienie trafiło do Suchoja. By spełnić założone wymagania zastosowano w konstrukcji wszelkie nowinki technologiczne na jakie sobie można było pozwolić. Ktoś określił iż 100% rozwiązań zastosowanych w samolocie były innowacyjne. Był to pierwszy w ZSRR samolot posiadający układ fly-by-wire, projekt był aerodynamicznie niestateczny jak współczesne myśliwce i pilotaż wspomagany był przez komputer. Pierwszym samolotem w ZSRR w którym użyto tak wiele elementów z tytanu. Komputer pokładowy programowany przed lotem sam wyliczał i kontrolował kurs bojowy wykonywał atak oraz kierował samolot na własne lotnisko. Projekt samolotu powstał w ścisłej tajemnicy, dlatego też oznaczenie nie powinno sugerować przeznaczenia ale tez nie sugerować wytwórni w której powstał. Dlatego też najczęściej nazywany był jako projekt 100. Żartobliwie nazywany „złota setka” ponieważ cena prototypowego samolotu przekraczała cenę złota o tej samej wadze. Ze względu na ogrom prac związanych z rozwiązywaniem nie spotykanych wcześniej problemów prace nad samolotem trwały 10 lat
By spełnić wymagania odnośnie dużej prędkości i zasięgu kadłub otrzymał bardzo smukły wygląd załoga dwuosobowa umieszczona została w układzie tandem, bardziej to sugerowało układ myśliwca niż bombowca. Komora bombowa umieszczona między gondolami silnikowymi. Dzięki dużej prędkości przelotowej w samolocie nie przewidywano uzbrojenia strzeleckiego służącego do obrony. Przód kadłuba do startu i lądowania opuszczany na dół jak w samolocie Tu-144, podczas loty nos podnoszony zasłaniał widok do przodu.
Zewnętrznie samolot podobny był do amerykańskiego odpowiednika XB-70 Valkirie, na ile to był wynik badań czy szpiegostwa przemysłowego trudno powiedzieć. Zamówiono siedem prototypy (w tym jeden nielotny do prób wytrzymałościowych) z czego ukończono i oblatano tylko dwa. Przy budowie wykorzystano elementy z wcześniejszego programu T-37 który został skreślony. Pierwszy prototyp oblatał Władimir Iliuszyn 22 sierpnia 1972 roku. W dziewiątym locie 6 sierpnia 1973 po raz pierwszy samolot przekroczył prędkość dźwięku osiągając 1,28 Ma. Ostatecznie program nie doczekał się realizacji w postaci maszyn seryjnych. Problemy technologiczne były tak trudne do pokonania iż do połowy lat siedemdziesiątych nie udało się zakończyć prac i cześć rozwiązań zastosowanych w samolocie stało się przestarzałe i należało by je zmienić. Dodatkowo zmieniły się preferencje w użyciu bombowców strategicznych, amerykanie pracowali już nad bombowcem B-1 o prędkości znacznie mniejszej niż 3 Ma na własnym rynku trwały już prace nad Tu-22M a wkrótce rozpisano zamówienie na nowy bombowiec Tu-160. 28 stycznia 1976 roku program „100” oficjalnie zamknięto. Jeden z prototypów ustawiony w Muzeum w Monino pozostałe samolotu zakończyły żywot w hucie. Po zakończeniu programu konstruktor próbował wykorzystać włożoną pracę opracowując modyfikację o zmiennej geometrii skrzydeł czy tworząc samolot pasażerski lecz żadna z nich nie doczekała się realizacji
KONSTRUKCJA Tytanowa, samolot w układzie delta z niewielkimi skrzydełkami z przodu, na skrzydłach klapy i klapolotki. Podwozie trzy golenie chowane w locie.
NAPĘD cztery silniki turboodrzutowe RD36-41 o ciągu po 135 kn oraz 161 kN z dopalaczami
DANE
Rozpiętość m 22,7
Długość m 44,5
Wysokość m 11,2
Powierzchnia nośna m2 295,7
Masa własna kg 55 600
Masa maksymalna kg 135 000
Prędkość maksymalna km/h 3200
Prędkość przelotowa km/h 3000
Pułap m 25 000
Zasięg km 3000
Zasięg maksymalny km 7000
Samolot na stanowisku montażowym
Samolot w locie
Marauder - 08-06-2010 13:01
Konstrukcja zacna.
Dorzucę jeszcze:
http://legion.wplus.net/guide/air/b/t4-3.gif
http://airbase.ru/hangar/russia/souk...4/img/t4-2.jpg
http://video.mail.ru/mail/mcgregor-ne/218/1853.html